کاش عشق را از پلک های خود می آموختیم;

پلک هایی که تا وقتی خون در رگ هایشان جاری است هر دم بر هم بوسه می زنند.

پلک هایی که از سحر تا پاسی از شب،برای در آغوش کشیدن هم لحظه شماری میکنند.

پلک هایی که حتی برای دقیقه ای کوتاه هم نمی توانند دوری از یکدیگر را تاب بیاورند.

پلک هایی که در لحظه مرگ هم در آغوش یکدیگر جان میدهند.

عشق را باید از آن ها آموخت!

اگر اومدی ونظرندادی ومن ندیدم / الهی توبمیری من نمیرم / سر قبرت بیام پارتی بگیرم / الهی سرخک واوریون بگیری /تب مالت وبلای جون بگیری / الهی از سرت تا پات فلج شه / کمرت بشکنه دستت کبود شه / الهی حسبه وام اس بگیری / سرراه بیمارستان بمیری / الهی خیر نبینی / الهی کور بشی چشمت نبینه / بمیری گم بشی حقت همینه / الهی اسم تیپ آ بگیری / هنوز که زنده ای پس کی میمیری / الهی زن یا شوهر ایدزی بگیری / بفهمی از ایدزم داری میمیری / بیاتویه نظربده همین جا...که تاعمرداری زنده باشی وبرپا اونایی که نظرنمیدن مواظب خودشون باشن

نظرات شما عزیزان: